هم میدان، هم دیپلماسی؛در زمین دشمن بازی نکنیم!

یادداشت :

کتاب را از وسط خواندن، هم خواننده را دچار مشکل می کند و هم شنونده را. از بسم الله اول باید آغاز کرد و صفحه به صفحه و حتی سطر به سطر را کامل باید خواند تا به دریافتی تمام ساحتی رسید. کتاب سیاست را اما فراتر از سطر ها، کلمه به کلمه و حتی حرف به حرف باید خواند. جا انداختن یک حرف گاه کل معنا را عوض می کند و فراتر از این؛ جا به جایی نشانه ها هم می تواند معنا را با ۱۸۰ در جه اختلاف به ذهن متبادر کند. حکایت قدیمی ویرگول و “عفو، لازم نیست اعدامش کنید” یا ” عفو لازم نیست، اعدامش کنید” می تواند بیانگر ظرافت های خوانش یک متن سیاسی باشد. در شنیدن هم بیش از این اندازه باید دقت کرد. بی دقت و بدتر از این؛ بر اساس شنیده های ناقص و خوانش های جهت دار، به قضاوت رسیدن ما را به حقیقت نمی رساند که از واقعیت های میدانی هم دور می کند. برای داوری درست حتی میان اظهار نظر تا رفتار و عمل باید تفاوت قائل شد. این حق انسانی و تکلیف نخبگی است که نظر خود را صریح و بی پرده بگوید. تضارب آرا در همین عرصه ها شکل می گیرد اما وظیفه کارگزاری هم این است که به راهبرد های اعلام شده، تعهد عملی صد در صد داشته باشد. دنیا هم البته این زبان را به خوبی می فهمد چنان که سخنگوی وزارت خارجه روسیه به آن اذعان کرد. یعنی سخنگوی وزارت خارجه کشوری که بیش از همه مورد نقد نظری دکتر ظریف قرار گرفت. او حوزه نظر و عمل را متفاوت دانست و در واکنش به فایل صوتی مصاحبه محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران که به رسانه‌ها درز کرده است، گفت که ملاک مسکو مواضع رسمی جمهوری اسلامی است. ماریا زاخاروو به این نکته هوشمندانه هم توجه داد که : مسکو خوب می‌داند چه کسانی دوست دارند با توسل به فایل صوتی به منافع روسیه و روابط قدیمی این کشور با ایران صدمه بزنند. فکر می کنم ما هم از این زاویه باید به ماجرا نگاه کنیم و ببینیم چه کسانی از موج راه افتاده، ماهی مقصود خود را صید می کنند و زیان ماجرا چگونه در دامن ما انباشت می شود. اگر به این مسئله فکر کنیم خود به خود به حل ماجرا خواهیم رسید و نخواهیم گذاشت آنان که در “وین ” به موفقیت نرسیدند در “تهران” جشن پیروزی بگیرند. قطعا سردار شهید سلیمانی هم اگر درمیان ما بود نمی گذاشت در بازیی به ایفای نقش بپردازیم که سناریوی آن را جریانات معاند عبری- عربی نوشته اند. الان هم با استمداد از روح بلند آن شهید والامقام و به احترام دست قطع شده سردارِ میدان، دست از یقه هم برمی داریم و دست طمع دشمنان صهیونیستی و استکباری میهن را قطع می کنیم. با همراهی میدان و دیپلماسی می توانیم چنین کنیم پس با کاستن یک نقطه از “یا” که میان میدان و دیپلماسی هزار فرسنگ فاصله می اندازد، به “با” فکر کنیم که ظرفیت میدان و دیپلماسی را هزار چندان می کند. “با” که باشد همه با هم به موفقیت می رسیم همان طور که دکتر ظریف خود تصریح کرد که: در مذاکرات افغانستان در ۲۰۰۱ با آمریکا اگر سردار سلیمانی نبود من دستاوردی نداشتم. و یا؛ “در ۲۰۰۳ در باره عراق نیز اگر اطلاعات سردار سلیمانی نبود من هیچ دستاوردی نداشتم.” این یعنی همان طور که دیپلماسی برای میدان هزینه کرده ، میدان هم دست دیپلماسی را گرفته است. حق هم همین است. همه دنیا استراتژی خود را بر هم افزایی ظرفیت های گوناگون خود بنا می کنند ما هم باید توجه داشته باشیم به این مهم و نگذاریم دیگران از “یا” یک شاهراه بسازند برای اختلاف و فرسایش توان ملی ما.هوشیار باشیم. این انقلابی ترین و ملی ترین کاری است که باید انجام دهیم.

انتهای پیام/